Skrócenie obowiązkowego okresu przechowywania dokumentacji kadrowo – płacowej z 50 do 10 lat przewiduje pakiet ułatwień dla przedsiębiorców. Zakłada on również fakultatywną możliwość gromadzenia i przechowywania akt osobowych i pozostałej dokumentacji pracowniczej w formie elektronicznej. Możliwe będzie również przechowywanie akt pracowniczych w postaci mieszanej (częściowo papierowej, częściowo elektronicznej). Wybór będzie należał do pracodawcy i wszystkie postacie akt będą miały jednakową moc prawną.
Zaproponowane rozwiązania mają na celu ograniczenie kosztów ponoszonych przez pracodawców z tytułu długotrwałego papierowego przechowywania akt osobowych pracowników, które szacuje się na ok. 130 mln zł rocznie.
Projekt zakłada, aby wszystkimi informacjami niezbędnymi do uzyskania świadczeń emerytalno-rentowych dla osób, które rozpoczęły aktywność zawodową po dniu 31 grudnia 1998 r. dysponował ZUS, gromadząc dane przekazywane przez pracodawców. Proponowane rozwiązanie umożliwi skrócenie okresu przechowywania akt pracowniczych z 50 do 10 lat od dnia zakończenia stosunku pracy. Ten czas gwarantuje możliwość korzystania ze zgromadzonych dokumentów jako dowodów w razie ewentualnego sporu sądowego. Pracodawca po zakończeniu stosunku pracy wyda pracownikowi rozszerzone świadectwo pracy, które będzie zawierało dane niezbędne dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do przyznania wybranego świadczenia oraz zaświadczenie o wynagrodzeniu w poszczególnych latach pozostawania pracownika w stosunku pracy. Dane te pracodawca przekaże także do ZUS.
Zaproponowano, aby zmiany weszły w życie 1 stycznia 2018 r.